στα εφτα μου χρονια αρνιομουνα πεισματικα να μαθω αναγνωση.χθες ενας φιλος μου εδωσε τον δικο του θαυμασμο-σεβασμο που εμεινα ακομα ''αθωα''. και τοτε δε γελασα. γιατι το ''κ'' και το ''α'' να μην κανουν ''μι''; τοτε που αντιστεκομουν στην αναγνωση εφτιαχνα απο το μυαλο μου ενα παιχνιδι ωστε να παιξουμε ολη η ταξη μαζι χωρις να απομονωσουμε καποιον. η μαμα μου αναρωτιοταν τι θα γινει με εμενα. εμαθα αναγνωση , πηρα καλους βαθμους.συνεχισα να παιρνω καλους βαθμους. αλλα εγω το μονο που ηθελα ειναι να παιζω και να ζωγραφιζω. αρνιουμουνα να δωσω παννελληνιες. και η μαμα μου αναρωτιοταν τι θα γινει με εμενα. το καλοκαιρι απολυσαν τον μπαμπα. δεν εμαθε ποτε ''σωστη'' γραφη παντα απο τα στρογγυλα του γραμματα λειπαν οι τονοι. δε εβαζε ποτε τελεια. περιμενει ακομα απαντηση απο τις εταιριες. ο παππους μου μου εμαθε οτι η μεγαλυτερη αρετη ειναι η υπομονη. δεν αγαπησε ποτε την αναγνωση. σχεδον δεκαπεντε χρονια μετα δε μπορω να διαβασω αυτο το φυλλαδιο. βαριεμαι. η χειροτερη λεξη που διαβασα και ενιωσα ειναι ο φοβος. και αυτο που με κραταει ακομα κοριτσακι ειναι αυτα που φτιαχνω με το κεφαλι μου και εξατμιζονται μολις κανω αναγνωση τις οδηγιες.
με ενοχλει το γεγονος που ολοι φοβουνται αυτες τις μερες.το εκανες αναγνωση; αντιστασου.τα ''κ'' και ''α'' μας κανει ''μι''.
